Η ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ έναν Κράτος  φοβερό, που Αθήνα  ονομάσαν, ζούσαν Έλληνες  γενναίοι,  γνωστικοί κι εργατικοί. Σε μία άλλη εποχή διαφορετική από αυτήν, οι πολίτες της Αθήνας έκαμαν όλη την πλάση, σαν θεούς να τους θαυμάσει.

Είχαν όλοι τις δουλειές  τους, στο αγρόκτημα, στη γη, στο εμπόριο στα πελάγη, στα εργοστάσια, στην πλάση.

και πουλούσαν προϊόντα ξακουστά σ’ όλη τη γη.

Είχαν γλέντια και  τραγούδια, διασκέδαση πολλή, μα και μουσική ακούγαν όταν ήταν χαλαροί..

Δεν παρέλειπαν ωστόσο να ρωτάνε για τη γνώση, άνδρες πάνσοφους με μέτρο και να ψάχνουν γύρω γύρω,  μήπως μάθουν κάτι νέο.

Πάντα φρόντιζαν επίσης,  να τελούν ανελλιπώς , το πολιτικό καθήκον όταν κι όπου τους καλούσε,  η πατρίδα για θυσία, ευπρεπώς και επιμελώς. Και δεν έστεργαν καθόλου σε σωτήρες στη ζωή τους, παρά μόνο στη δική τους πολιτεία στήριζαν τη λογική τους. Κάθε λίγο και λιγάκι μαζευόνταν στης πλατείας τα λημέρια, για να πάρουν αποφάσεις για της χώρας τους τα ζόρια.

Ρήτορες και κληρωτοί ομιλούσαν στην πλατεία, όμως η δικής τους έννοια ήταν και η τελευταία,  που θα όριζε την ψήφο μες στου  Δήμου την Εκκλησία.  Έπρεπε και να ψηφίζουν, αποφάσεις να ορίζουν, οι ίδιοι  πάντα της ζωής τους τη ροή να κανονίζουν!

Σόλωνας 

Και Περικλής

Νομοθέτες  τρομεροί, του λαού συνήγοροι!

Κι όταν κάποιος φθονερός, το κακό επιζητούσε, τότε ο οστρακισμός γρήγορα τον τιμωρούσε.

Κι έτσι τότε όλοι μαζί, έφτασαν ψηλά πολύ και στα γράμματα, στη γλώσσα και στην τέχνη ιδανικοί.

Και στον κόσμο όλο δώσαν θαύματα μοναδικά, την Ακρόπολη 

Την Πνύκα

Και άλλα έργα θαυμαστά.

Κι αν κι εσείς αναζητείτε της Δημοκρατίας  το έργο να δείτε, στο μουσείο θα το βρείτε.

Κι έτσι τώρα όλοι μαζί, να γευθούμε αναζητούμε, της  αρχαίας Αθήνας το δοξάρι, να μας δώσει πάλι ελπίδα, στη ζωή και στην Ελλάδα.

Κι  αν  στο σήμερα μνημεία,  έχουμε μόνο πολλά, σαν τον  Δαίδαλο ας βρούμε, της ελευθερίας τα φτερά!